“Inside Out” ذهن هنرجویان معماری

در سال 2015، شرکت Pixar انیمیشن موفق و فوق العاده “Inside Out” را منتشر کرد. این فیلم نه تنها تصدیق بینندگان را به دست آورد، بلکه منتقدان نیز دریافتند که جایزه اسکار بهترین انیمیشن 2016 به این فیلم خواهد رسید.

این انیمیشن بصورت ساده و قابل فهم، روان شناسی انسانی را به صورت تصویری نشان می داد؛ جمع کردن مبارزات ناخودآگاه در سر ما به پنج احساس. هر یک از این پنج احساسات توسط پنج شخصیت متمایز به تصویر کشیده شده اند: شادی، ناراحتی، رنج، ترس و خشم.

همانطور که شخصیت اصلی ریل اندرسون را تماشا می کنید، از طریق یک رول کلاسیک هیجانی و تمام پنج احساساتش که در داخل آن کار می کند، فکر می کنید: “اگر من این افراد کوچک را در سر من داشتم، چه کار می کردند؟ و کدامیک از میان آنها رهبر خواهد بود؟ ” در حال حاضر، اگر شما معمار یا دانشجوی معماری هستید، احتمالا حداقل پاسخ به سوال دوم را می دانید: “هیچ کس”.

برای دانش آموزان معماری هر یک از احساسات مانند حرکت روی ریل های ترن هوایی، در حال رغابت با یکدیگر هستند. ذهن آنها همیشه در خواب شان وحشت زده می شود و می توانند در زمان بسیار کمی احساسات مختلفی را تجربه کنند. هیچ  احساسی به طور خاص مسئول نیست همه آنها نوبت می گیرند.

کریستوفر هابارسین این ماتریس جالب را ایجاد کرد که احساسات پیچیده ای را نشان می دهد که می تواند بوسیله ادغام شدن دو احساس از پنج احساس شادی، غم، انزجار، ترس و خشم، یا تجربه ی به حداکثر رسیدن یک احساس کامل برسد.

ما معتقدیم که حداقل 15 احساس در ماتریس بالا را هرکدام بیش از یک بار در مدرسه معماری به طور قطع تجربه کرده اید! آیا به یاد می آورید؟  اکنون خودتان را مورد نقد قرار داده و حافظه خویش را تازه کنید. شما مطمئنا بعضی از آن احساسات  را تجربه کرده اید، و وقت آن است که متوجه شوید که کدامیک رهبری ذهنتان را به عهده داشته است.

Intrigue : این است که  وقتی استاد شما شروع به صحبت در مورد پروژه طراحی جدید می کند، چگونه احساسی دارید و احساس جالبی به نظر می رسد.

Ecstasy (سرخوشی): این زمانی است که استاد شما در نهایت طرح شما را تایید می کند و علاوه بر این، از کار شما تعریف نیز می کند و نمره بالایی را بخاطر کارتان کسب کنید، و در صورتی که دارای نوعی رقابت با همکلاسی هایتان باشید، شدت این احساس بسیار بیشتر میشود.

 

Despair (افسردگی): زمانی که استاد راهنمایتان یک روز قبل از روز دفاع طرح شما، خواستار ایجاد تغییرات زیادی در آن است بطوریکه طرحتان کاملا تغییر کند. و یا  این که هیچ وقت کلمه “اوکی” را به نشانه اتمام تغییرات طرحتان از او نشنوید

Prejudice (تعصب): این زمانی است که شما در حالت انکار هستید. زمانی که شما فکر می کنید طرح شما درست است و استاد شما خودش هم نمی داند چه می گوید!

Self-loathing (خودخواهی): این چیزی است که معمولا انکار می شود. یک لحظه فکر می کنید همه اشتباه کرده اند و شما درست میگویید. سپس، این را می فهمید که این قضیه نمی تواند درست باشد و به این فکر میکنید که: “من خوب نیستم”.

Anxiety (دلواپسی): این زمانی است که شما متوجه می شوید چند ساعت به مهلت ارائه طرح تان نمانده و شما هنوز به آینده خود در زمینه معماری فکر می کنید.

Betrayal (خیانت): این زمانی است که شما متوجه می شوید که تمام همکلاسی های شما کار خود را تمام کرده اند، اما شما نه. و نیز زمانی که استاد شما همراه با اعضای هیئت منصفه با شما مخالفت میکند، اگرچه او کسی بود که خودش به شما گفت این دیوار را جابجا کنید!

Revulsion (تنفر): این وضعیت شما خواهد بود تا زمانی که شما خیانت همکلاسی های خود را فراموش کنید، البته نه استادتان را. هرگز!

Loathing (بیزاری): زمانی که پس از خیانت خشونت آمیز از طرف استاد خود احساس می کنید. متأسفانه، این می تواند برای همیشه بماند.

Terror (وحشت): این زمانی است که شما متوجه می شوید که اساتید که شما را در معرض ترس و وحشت قرار داده اند، در حال بررسی مجدد طرحتان هستند. و بدتر اینکه، استاد عملکرد گذشته شما را به یاد می آورد، و به نظر می رسد خاطره خوبی با شما نداشته باشد.

Hatred (کینه): این زمانی است که برای شما یک ضخم دوباره تکرار می شود و نه به این دلیل که کیفیت کار شما پایین تر است، به این دلیل که آنها واقعا شما را دوست ندارند! یا شاید فقط خطوط طرحتان را دوست نداشته باشند!

Rage (خشم): این زمانی است که نمره نهایی خود را می بینید و این چیزی نیست که شما انتظار داشتید، حتی نزدیک آن هم نیست، به هیچ عنوان. چگونه آنها توانستند این کار را انجام دهند؟!

Surprise (غافلگیری): این زمانی است که شما می توانید نمره ای فراتر از انتظارات خود را دریافت کنید. و زمانی که شما فکر می کنید کاملا از بین رفته اید، اما استاد و اعضای هیئت منصفه، کار شما را تکمیل می کنند.

Righteousness (عدالت): این زمانی است که شما نمره ای را که شایستگی آن را از اساتیدی که بیش از حد از کار دانشجویان انتقاد میکنند می گیرید. زیرا می دانید حق دارید! … یا حداقل شما بهترین کار را انجام دادید.

Melancholy (ناراحتی): این زمانی است که شما معماری مدرسه را ترک می کنید. شما خوشحال هستید چون تصور میکنید که مبارزه تمام شده است، اما شما غمگین هستید، زیرا می دانید بعضی از افراد را هرگز نخواهید دید. زندگی پیش روی تان است و شما برای آن آماده می شوید، با همه ی آن ها و فراز و نشیب ها. ادامه مسیر فقط به خود شما بستگی دارد.

.

.

ترجمه و تدوین: احمد کاظمی

منبع: Arch2o